PROBLEMY DOBORU ŻAGLA DO ŚLIZGU LODOWEGO

Witold Kurski - były zawodnik bojerowy

Drodzy Czytelnicy! 

Problem doboru właściwej powierzchni żagla i jego proporcji dla ślizgu lodowego zaistniał dla autora w wyniku dyskusji z niemieckim bojerowcem Fritzem Schwartzem, który nabył kołowy jacht plażowy i zaadaptował go na ślizg lodowy. Przez wiele sezonów ślizg ten żeglował na jeziorze Święcajty i autor miał również możliwość żeglować na tym ślizgu i przekonać się, że adaptacja wypadła doskonale. Jednym z elementów tej adaptacji było zmniejszenie powierzchni żagla o jedną trzecią i wysokości masztu też o jedną trzecią.

Rozważane w artykule wartości współczynników ,,kM" jednoznacznie charakteryzują prawidłowe proporcje wymiarów konstrukcji, ciężaru konstrukcji i powierzchni żagla tak dla jachtów kołowych jak i dla ślizgów lodowych. Zamieszczając ten artykuł autor traktuje go jako edukacyjny dla żeglarzy młodego pokolenia. 

Poniżej w LINKU zamieszczamy ten artykuł, a pod linkiem kilka fotografii Fritza Schwartza i jego ślizgu wykonanych na Jeziorze Święcajty w Kalu i w Ogonkach w kwietniu 2006 i w 2007 roku. 

PROBLEMY DOBORU ŻAGLA DO ŚLIZGU LODOWEGO

Poniżej fotografia z uzupełnionym podpisem, dzięki informacjom naszego czytelnika. 

Opracował na blogu - Paweł Kurski - fan żeglarstwa lodowego

PROBLEMY TRYMOWANIA SPRZĘTU BOJEROWEGO

Witold Kurski - były zawodnik bojerowy

Drodzy  Czytelnicy! 

Poniżej w LINKU zamieszczamy referat o zjawiskach aerodynamicznych, występujących w obiektach poruszających się na wodzie, na lodzie i w powietrzu, a także na wirujących skrzydłach wiatraków. Referat ten został wygłoszony kadrze bojerowej na Kurso-Konferencji Środowiskowej w Kiekrzu, w dniach 18-19 października 2008 roku. W dyskusji zabrał głos Bogdan Kramer, który powiedział, że w rozumieniu przez zawodników zjawisk aerodynamicznych tkwią rezerwy, które można wykorzystać w regatach, zwłaszcza bojerowych. 

Wiedza o zjawiskach aerodynamicznych należy do nauk ścisłych, a więc nie jest powszechna, trzeba zatem znaleźć sposób aby trafić z nią do zawodników. Bogdan Kramer podał przykład jak to zostało skutecznie zrobione w bratnim socjalistycznym kraju. 

W ekipie zawodników niemieckich, jeszcze w czasach NRD zawsze znajdował się specjalista aerodynamik, który służył swoją radą zawodnikom i objaśniał im te trudne sprawy, dokładnie tak samo jak to przedstawiono w tym referacie. 

Ze swej strony przekazuję apel do naszych mistrzów bojerowych, aby dzielili się z młodzieżą swoją wiedzą i doświadczeniem. 

PROBLEMY TRYMOWANIA SPRZĘTU BOJEROWEGO

Opracował na blogu - Paweł Kurski - fan żeglarstwa lodowego.

O RÓWNOWADZE ŚLIZGU LODOWEGO W RUCHU

Witold Kurski - były zawodnik bojerowy.

Drodzy Czytelnicy!

W poniższym artykule omawiamy zjawiska w ruchu bojera, a jest to samoczynna zmiana kierunku jazdy ślizgu lodowego w przypadku uniesienia jego płozy nawietrznej. Bojer samoczynnie bez udziału sternika, zmienia kierunek jazdy gdy jego nawietrzna płoza unosi się nad powierzchnią lodu.

Zjawisko samoczynnego zbliżania się zawietrznego ślizgu klasy MONOTYP XV przy unoszeniu jego płozy do nawietrznego wyprzedzanego jest znane od dawna i było tematem mrożących krew w żyłach opowieści na kursie bojerowym, co się może stać gdy ta nawietrzna uniesiona płoza opadnie na kokpity wyprzedzanego ślizgu, ale na kursie nie było wówczas odpowiedniej atmosfery aby tę sprawę wyjaśniać. Problem powrócił po wielu latach, gdy wśród moich słuchaczy na Politechnice Gdańskiej znalazł się student bojerowiec, który na regatach miał taką przygodę, że równolegle żeglującemu nawietrznemu DN-owi podmuch wiatru poderwał płozę i ten wjechał w ślizg mego studenta. Zauważyłem, że jest to ten sam problem co z MONOTYPEM, tylko skutki co do kierunku ruchu ślizgu, są odmienne, bo płoza sterowa ślizgu DN jest z przodu. Zaproponowałem, że podzielimy się pracą w ten sposób, że ja zrobię obliczenia o ile stopni zmienia się kurs MONOTYPA przy podniesieniu płozy nawietrznej, a student spróbuje zrobić to samo dla DN-a, a wyniki porównamy. 

Po dwóch tygodniach student przyniósł mi model geometryczny i rachunki z rozwiązaniem problemu. Wzór okazał się dla mnie dziwnie znajomym. Stwierdziłem, że student o własnych siłach wyprowadził jeden ze znanych w trygonometrii sferycznej wzorów Napiera, który można było od razu znaleźć za pomocą Poradnika Matematycznego, ale ja na to nie wpadłem. Pochwaliłem studenta za pracowitość, bo naprawdę się napracował i wyprowadzony przez niego wzór był bezbłędny. 

Ten wzór został użyty już przeze mnie do dalszych przekształceń, w zamieszczonym w LINKU artykule.  

O RÓWNOWADZE ŚLIZGU LODOWEGO W RUCHU

Opracował na blogu - Paweł Kurski - fan żeglarstwa lodowego

O SPRAWNOŚCI AERODYNAMICZNEJ ŚLIZGU LODOWEGO

Witold Kurski - były zawodnik bojerowy. 

Drodzy Czytelnicy!

Autor zainspirowany w 1956 roku przez OTTONA WEILANDA do badań teoretycznych w zakresie żeglarstwa lodowego rozpoczął trwający do chwili obecnej okres poszukiwań, badając problemy żeglarstwa lodowego, jak siły aerodynamiczne i rozwijane przez ślizg prędkości i szereg innych. Na studiach w Politechnice Gdańskiej w latach pięćdziesiątych autor słuchał wykładów znamienitych Lwowskich profesorów, zapoznał się z problemami ruchu pojazdów mechanicznych i odbył całosemestralne zajęcia w tunelu aerodynamicznym, badając modele samochodów i skrzydeł samolotów, a będąc pilotem szybowcowym i samolotowym znał z praktyki zagadnienia mechaniki lotu obiektów latających, co znakomicie ułatwiło rozpoznawanie problemów żeglarstwa lodowego. Z bojerami autor zetknął się w marcu 1955 i został sternikiem lodowym po przeszkoleniu na MONOTYPACH na Jeziorze Mamry, przez starszego kolegę, kapitana Wojciecha Samolińskiego i przez Janka Sauera, późniejszego wieloletniego kapitana statku ,,Zawisza Czarny".

Zamieszczony poniżej w LINKU artykuł to dopracowane wywody na temat prędkości ślizgu lodowego, które autor już w 1957 roku mógł przedstawić Ottonowi Weilandowi i wskazać na błędy wykresu szybkości GERBERA zamieszczonego w książce Erika Von Holsta  ,,Die Icejacht", z czego był bardzo dumny. 

Zamieszczając na blogu, ten artykuł i kolejne inne piszący te słowa ma nadzieję, że zostaną one przez przedstawicieli młodego pokolenia uważnie przeczytane i krytycznie ocenione, a wtedy mogą stać się dla nich inspiracją do własnych poszukiwań. 

O sprawności aerodynamicznej ślizgu lodowego

Opracował na blogu - Paweł Kurski - fan żeglarstwa lodowego.