Witold Kurski - były zawodnik bojerowy.
Drodzy Czytelnicy!
Autor zainspirowany w 1956 roku przez OTTONA WEILANDA do badań teoretycznych w zakresie żeglarstwa lodowego rozpoczął trwający do chwili obecnej okres poszukiwań, badając problemy żeglarstwa lodowego, jak siły aerodynamiczne i rozwijane przez ślizg prędkości i szereg innych. Na studiach w Politechnice Gdańskiej w latach pięćdziesiątych autor słuchał wykładów znamienitych Lwowskich profesorów, zapoznał się z problemami ruchu pojazdów mechanicznych i odbył całosemestralne zajęcia w tunelu aerodynamicznym, badając modele samochodów i skrzydeł samolotów, a będąc pilotem szybowcowym i samolotowym znał z praktyki zagadnienia mechaniki lotu obiektów latających, co znakomicie ułatwiło rozpoznawanie problemów żeglarstwa lodowego. Z bojerami autor zetknął się w marcu 1955 i został sternikiem lodowym po przeszkoleniu na MONOTYPACH na Jeziorze Mamry, przez starszego kolegę, kapitana Wojciecha Samolińskiego i przez Janka Sauera, późniejszego wieloletniego kapitana statku ,,Zawisza Czarny".
Zamieszczony poniżej w LINKU artykuł to dopracowane wywody na temat prędkości ślizgu lodowego, które autor już w 1957 roku mógł przedstawić Ottonowi Weilandowi i wskazać na błędy wykresu szybkości GERBERA zamieszczonego w książce Erika Von Holsta ,,Die Icejacht", z czego był bardzo dumny.
Zamieszczając na blogu, ten artykuł i kolejne inne piszący te słowa ma nadzieję, że zostaną one przez przedstawicieli młodego pokolenia uważnie przeczytane i krytycznie ocenione, a wtedy mogą stać się dla nich inspiracją do własnych poszukiwań.
Opracował na blogu - Paweł Kurski - fan żeglarstwa lodowego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz